روستای بیرواس ( بیدرواز )

عید سعید فطر ، شناسنامه امت و گروهی است که دل به آوای وحی سپرده اند و از میان کوره راه های گمراهی ، خود را به صراط مستقیم دانایی و شکوفایی رسانده اند . اولین کسی که در روز عید فطر به روزه داران شب بیدار تبریک می گوید ، خداوند است. آری آنان که سر عبادت و خضوع بر آستان حضرت دوست سائیده اند ، گلبانگ عزت و جاودانگی بر آسمان می توانند زد و این معنای عید و شادمانی عیدانه است.

عید سعید فطر بر تمامی مسلمین جهان مبارک باد. 

تاشه دوه له په

قه لاو  که مه ر گرزه لی

ده ره و  دوکانی

ته نگانه

 با عرض سلام و ادب و احترام خدمت کلیه بازدید کنندگان محترم وبلاگ روستای بیدرواز ( بیرواس ) ، از اینکه با بازدیدهای خویش و اطلاع رسانی در مورد وبلاگ ما را همراهی می فرمائید کمال تشکر و امتنان را دارم .

جهت استحضار بزرگوارن در ذیل نتایج نظر سنجی قبلی وبلاگ قید می گردد ، امید است از نتایج به دست آمده در مورد شناساندن و جمع آوری اطلاعات در مورد روستای بیدرواز ( بیرواس ) استفاده گردیده و به نظرات شما عزیزان ارج نهاده شود.

سوال نظر سنجی قبلی و نظرات شما عزیزان به شرح ذیل در وبلاگ درج می گردد:

به نظر شما از چه طریقی می توان به شناساندن بیش از پیش روستای بیدرواز ( بیرواس ) و جمع آوری اطلاعات مربوط به آن در جامعه امروزی اقدام نمود؟

1- از طریق دنیای مجازی                                             25 درصد

2-از طریق ارتباط با ریش سفیدان و مطلعین                38 درصد

3-از طریق تبادل اطلاعات فیمابین تحصیلکردگان             0

4-از طریق پژوهش و بررسیهای میدانی و ...                  38 درصد

 جهت استحضار و اطلاع دوستان چکیده پایان نامه دیگری تحت عنوان : ارزيابي عوامل مؤثر در ناكامي طرحهاي تجميع مناطق روستايي (مطالعه موردي :شهرستان پاوه ) که در مورد روستاهای بیدرواز ( بیرواس ) ، کیمنه و هانی گرمله حاوی اطلاعات مفیدی است ارائه می گردد و در پایان نیز مشخصات پایان نامه بصورت جزیی درج گردیده است.

چکیده:

برنامه­ریزی توسعه­روستایی بعنوان یکی از سازوکارهای رسیدن به توسعه مستلزم شناخت دقیق مقتضیات و نیازهای جوامع روستایی، متناسب با شرایط مختلف می باشد. طرحهای ادغام و تجمیع روستاها به عنوان یکی از سیاست­ها­ی مهم در مورد بازسازی روستاهای مناطق جنگزده و برنامه­ریزی توسعه مناطق روستایی مطرح گردیده­است. در دوران بازسازی مناطق جنگزده یک طرح ساماندهی با عنوان شهرک شرام، برای تجمیع روستاهای هانی­گرمله، بیدرواز و کیمنه(استان کرمانشاه، شهرستان پاوه، بخش نوسود، دهستان شرام) تهیه گردید، که علیرغم برنامه­ریزیها و کارهای زیر بنایی انجام شده برای این شهرک، حداقل استقبالی از آن به عمل نیامد و روستاییان ماندن در غربت یا رفتن به روستاهای اصلی و بازسازی نشده خود را بر سکونت در محل تعیین شده برای شهرک مذکور ترجیح دادند. مسأله اساسی تحقیق حاضر، ارزیابی علل اقتصادی، اجتماعی­- فرهنگی، و کالبدی­­- فیزیکی ناکامی طرحهای تجمیع روستایی با تأکید بر طرح تجمیع شهرک شرام می­باشد، و کلی­ترین هدفی که برای تحقیق حاضر می­توان بیان نمود، مطالعه وضعیت تصمیم­گیری، تهیه و اجرای طرحهای تجمیع روستایی می­باشد که می­تواند در زمینه توسعه یافتگی مناطق روستایی راهگشا باشد. در این تحقیق با در نظر گرفتن عوامل و متغییرهای بیشتری در زمینه­های فضایی-کالبدی، اقتصادی و اجتماعی[با تأکید بیشتر]چهارچوب نظری وسیعی در نظر گرفته شده­است، و با توجه به رویکردهای کالبدی – فضایی، اقتصادی و اجتماعی، راهبرد مشارکت در توسعه روستایی، نظریه­های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی و دیدگاه­های نظریه پردازان مختلف در رابطه با مسائل ادغام وتجمیع در پی تبیین ارزیابی دلایل شکست پروژه­های تجمیع مناطق روستایی، برآمده­ایم. در ادبیات و پیشینه تحقیق تعدادی از مهمترین منابع عمومی و تخصصی، و همچنین تجارب کشورهای مختلف در مورد اسکان مجدد و ادغام و تجمیع را مورد بررسی قرارداده­ایم. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و تا حدودی توصیفی بوده و با توجه به اینکه روش شناسی بکارگرفته­شده تفسیری می­باشد و در این نوع روش شناسی به تناسب کیفی بودن روش های آن، بیشتر از تکنیک­هایی مانند مصاحبه­های ژرف، مشاهده و ... استفاده می شود، بنابراین تکنیک مورد استفاده مصاحبۀ سازمان نیافته و در بعضی موارد خاص مشاهده و بررسی اسناد و مدارک موجود بوده­است. در جهت آشنایی با وضعیت و شرایط کلی منطقه مورد مطالعه در این تحقیق سعی شده­است که صفحاتی چند به توصیف ویژگیهای کلی منطقه(در زمینه­های مختلف)اختصاص یابد، و در ادامه در مورد سکونتگاههای روستایی، وضعیت جنگ و بازسازی، و طرح شهرک شرام نیز مواردی بیان گردد. در تحقیق حاضر جمعاً 39 مصاحبه با مخالفین، موافقین و مسئولین و دست­اندرکاران مستقیم یا غیر­مستقیم طرح شهرک شرام صورت گرفته­است. جمع آوری و تحلیل داده­ها به صورت همزمان انجام شده، و مصاحبه­ها به روش تحلیل مقایسه­ای مداوم و مطابق با روش استرواس و کوربین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند و در این راه  از سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شده­است. در قسمت یافته­های تحقیق با توجه به انتخاب دیدگاه جامع و کل نگرانه به عنوان یکی از پایه­های اصلی در تحقیق حاضر سعی شده­است تمامی جنبه­های طرح شهرک شرام مورد بحث و بررسی قرارگیرد. بعد از شناسایی علل و عوامل مختلف عدم مشارکت مردم و ناکامی طرح شهرک، آنچنان که در تحقیق حاضر مشخص گردیده­است مشارکت به معنای همکاری روستاییان در طرحها و پروژه­های تهیه شده توسط دیگران نیست، بلکه مشارکت سطوح مختلفی داشته و مشارکت مطلوب زمانی صورت می­گیرد که روستاییان بتوانند در سطوح ذهنی، عینی،تصمیم­گیری و اجرایی دخالت داشته­باشند. از سوی دیگر برنامه­ریزی مناسب و استفاده از تواناییهای روستاییان می­تواند بستر مناسبی برای موفقیت طرحهای تجمیع فراهم­نماید. بر این اساس باید برای رسیدن به تفاهم و نقطه­نظرات مشترک بین طرفین طرحها، روابط مثبت و سازنده­ای بین برنامه­ریزان و روستاییان ایجاد شود، که از جمله می­توان به تقویت اعتماد و ایجاد زمینه­های عینی و ذهنی آن از سوی دو طرف اشاره نمود. در ادامه ضمن اذعان به تأیید استفاده از نظریات مشارکت و بکارگیری نگرشی جامع و سیستمی برای تبیین عوامل مؤثر در ناکامی طرح شهرک و طرحهای مشابه با آن، و با عنایت به اینکه برنامه­ریزی اغلب طرحهای تجمیع با در نظر گرفتن رویکرد کالبدی- فضایی انجام گرفته[این مورد نیز کم و بیش در تحقیق حاضر نمایان­است]؛ توجه به رویکردهای کالبدی – فضایی، اقتصادی و اجتماعی، راهبرد مشارکت در توسعه روستایی، و نظریه های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی غیر قابل اجتناب می­نماید. چرا که با توجه به دلایل و عوامل مختلف عدم مشارکت روستاییان و ناکامی طرح شهرک شرام عملاً لزوم بکارگیری رویکردی جامع در برنامه­ریزی اینگونه طرحها ضروری خواهد­بود. در پایان نیز ضمن برشمردن مشکلات و محدودیتهای تحقیق حاضر، پیشنهاداتی در رابطه با وضعیت چنین طرحهایی ارائه گردیده­است.

 روستاهای هانی­گرمله، کیمنه و بیدرواز در دوران جنگ:

همزمان با شروع جنگ تحمیلی بسیاری از روستاهای مرزی شهرستان به دلیل در تیر­رس بودن آتش توپخانه عراق تخریب شده و ساکنین این روستاها مجبور به ترک روستاهای خود و سکونت در دیگر مناطق شهرستان و حتی شهرستانهای همجوار مانند مریوان، روانسر و جوانرود، شدند؛ حتی در بعضی موارد طی چندین نوبت مجبور به تغییر محل سکونت خود شده­اند. به این ترتیب از دست دادن خانه و کاشانه، منابع درآمد، و از همه مهمتر غم و اندوه آوارگی باعث تحمیل نمودن فشارهای بسیاری بر روستاییان جنگزده گردید. روستاهای هانی­گرمله، کیمنه و بیدرواز نیز از جمله روستاهایی بودند که با چنین وضعیتی مواجه گردیدند.

اهالی 3 روستای مذکور بصورت متناوب در خلال سالهای 58 ، 59 و 60 مجبور به ترک روستاهای خود شده­اند، بعد از پایان جنگ و به دلیل اطمینان از عدم کسب اجازه بازگشت به روستاهای اصلی خود، در فواصل سالهای 65 الی 75 بطور متناوب شروع به ساخت مسکن و اسکان تقریباً دائمی در سطح شهرستانهای پاوه و مریوان نمودند. بطوریکه بر اساس مشاهدات و تحقیق بعمل آمده از سوی صباح مرادی؛ با توجه به اظهارات پاسخگویان در آن تحقیق می­توان گفت که از مجموع اهالی روستاهای مذکور«53 درصد در شهر پاوه، 32 درصد در شهر مریوان و بقیه بطور پراکنده در روستاهای پاوه، مریوان و شهر روانسر، ساکن بوده­اند». (مرادی، 1376: 185). در مدت آوارگی که اهالی روستاهای مذکور در سایر مناطق شهرستان و شهرستانهای همجوار سکونت داشته­اند اکثر روستاییان با کسب مجوز بصورت موقت به روستای اصلی خود سرکشی می­کردند.

در این مدت مردم روستاهای مذکور طی نامه­ها و درخواست­های مکرر به مسئولین در سطح شهرستان و استان و حتی در سطوح کلان کشوری؛ خواهان بازگشت به روستاها و موطن اصلی خود بودند، لیکن ظاهراً به دلیل سیاسی، نظامی، امنیتی و ... درخواست های ایشان مورد پذیرش واقع نگردید تا اینکه در سال 1374 طرح شهرک شرام برای ادغام و تجمیع هر سه روستا در محل شهرک ارائه گردید[1].